Mariakirken Menighet
Verdens Konge skal reise oss opp igjen til evig liv
I de dager ble syv brødre arrestert sammen med sin mor. Kongen lot dem torturere med pisker og remmer for å tvinge dem til å spise av svinekjøttet i strid med Guds lov.
En av dem grep ordet på vegne av alle og sa: «Hva vil du forhøre oss om? Hva vil du vite? For vi er rede til å dø heller enn å bryte våre fedres lover.»
Idet han trakk sitt siste åndedrag, sa den andre: «Du, din usling, kan nok skille oss fra dette liv; men verdens Konge skal reise oss opp igjen til evig liv fordi vi er gått i døden for hans lover.»
Etter ham ble den tredje utsatt for behandlingen deres. Med en gang det ble forlangt, rakte han tungen ut, og modig strakte han frem hendene og sa: «Himmelens Gud har gitt meg disse lemmer. Hans lover betyr mer for meg enn lemmene, og av ham håper jeg å få dem tilbake igjen.» Både kongen selv og mennene hans måtte undre seg over den unge mannens sjelsstyrke, for han brydde seg ikke om smertene.
Etter at også han hadde forlatt dette liv, mishandlet og torturerte de den fjerde på samme måten. Da slutten nærmet seg, sa han: «Når man skilles fra livet blant menneskene, er det godt å kunne sette sitt håp til Guds løfter om at han skal reise oss opp igjen. Men for deg fins det ingen oppstandelse til liv.»
2 Makk 7,1–2. 9–14
Zdarzyło się, że siedmiu braci razem z matką zostało schwytanych. Bito ich biczami i rzemieniami, gdyż król chciał ich zmusić, aby skosztowali wieprzowiny zakazanej przez Prawo. Jeden z nich, przemawiając w imieniu wszystkich, tak powiedział: ”O co pragniesz zapytać i czego dowiedzieć się od nas? Jesteśmy bowiem gotowi raczej zginąć, aniżeli przekroczyć ojczyste prawa”. Drugi zaś brat, w chwili gdy oddawał ostatnie tchnienie, powiedział: ”Ty zbrodniarzu, odbierasz nam to obecne życie. Król świata jednak nas, którzy umieramy za Jego prawa, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego”. Po nim był męczony trzeci. Na żądanie natychmiast wysunął język, a ręce wyciągnął bez obawy i mężnie powiedział: ”Z nieba je otrzymałem, ale dla Jego praw nimi gardzę, a spodziewam się, że od Niego ponownie je otrzymam”. Nawet sam król i całe jego otoczenie zdumiewało się odwagą młodzieńca, jak za nic miał cierpienia. Gdy ten już zakończył życie, takim samym katuszom poddano czwartego. Konając, tak powiedział: ”Lepiej jest nam, którzy giniemy z ludzkich rąk, a którzy w Bogu pokładamy nadzieję, że znowu przez Niego będziemy wskrzeszeni. Dla ciebie bowiem nie ma wskrzeszenia do życia”.
2 Mch 7,1-2.9-14
'The King of the world will raise us up to live for ever'
There were seven brothers who were arrested with their mother. The king tried to force them to taste pig’s flesh, which the Law forbids, by torturing them with whips and scourges. One of them, acting as spokesman for the others, said, ‘What are you trying to find out from us? We are prepared to die rather than break the laws of our ancestors.’
With his last breath the second brother exclaimed, ‘Inhuman fiend, you may discharge us from this present life, but the King of the world will raise us up, since it is for his laws that we die, to live again for ever.’
After him, they amused themselves with the third, who on being asked for his tongue promptly thrust it out and boldly held out his hands, with these honourable words, ‘It was heaven that gave me these limbs; for the sake of his laws I disdain them; from him I hope to receive them again.’ The king and his attendants were astounded at the young man’s courage and his utter indifference to suffering.
When this one was dead they subjected the fourth to the same savage torture. When he neared his end he cried, ‘Ours is the better choice, to meet death at men’s hands, yet relying on God’s promise that we shall be raised up by him; whereas for you there can be no resurrection, no new life.’
2 Macc 7:1-2,9-14
Evangelium
Gud er ikke en Gud for de døde, men for levende mennesker
På den tid kom det noen saddukeere, de som benekter at der er noen oppstandelse og spurte ham: «Mester, Moses har foreskrevet at hvis en mann har en gift bror, som dør barnløs, da skal han gifte seg med enken og skaffe sin bror etterkommere. Nå var det en gang syv brødre, og den første tok seg en hustru, men døde barnløs. Den annen og den tredje overtok henne, og på samme måte alle syv, men alle døde de barnløse. Til sist døde også hustruen.
Hvem av dem skal hun nå høre til, når de oppstår igjen? De har jo vært gift med henne alle syv.»
Jesus sa til saddukeerne: «I denne verden gifter man seg, tar seg hustru eller mann. Men de som blir funnet verdige til å få del i den kommende verden og oppstandelsen fra de døde, de kommer ikke mer til å ta seg hustru eller mann. For de kan ikke lenger dø, de er englene lik og Guds barn, fordi de er født av oppstandelsen.
Men at de døde oppstår, det har også Moses vist i fortellingen om tornebusken, der hvor han kaller Herren ‘Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud’. Gud er jo ikke en Gud for døde, men for levende mennesker. For ham lever alle.»
Luk 20,27–38
Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: ”Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: "Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu". Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: ”Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa "Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”.
Łk 20,27-38
He is God, not of the dead, but of the living
Some Sadducees – those who say that there is no resurrection – approached Jesus and they put this question to him, ‘Master, we have it from Moses in writing, that if a man’s married brother dies childless, the man must marry the widow to raise up children for his brother. Well then, there were seven brothers. The first, having married a wife, died childless. The second and then the third married the widow. And the same with all seven, they died leaving no children. Finally the woman herself died. Now, at the resurrection, to which of them will she be wife since she had been married to all seven?’
Jesus replied, ‘The children of this world take wives and husbands, but those who are judged worthy of a place in the other world and in the resurrection from the dead do not marry because they can no longer die, for they are the same as the angels, and being children of the resurrection they are sons of God. And Moses himself implies that the dead rise again, in the passage about the bush where he calls the Lord the God of Abraham, the God of Isaac and the God of Jacob. Now he is God, not of the dead, but of the living; for to him all men are in fact alive.’
Luke 20:27-38